Het bevalt me prima!

Ik ben hier nu al weer dik drie weken en het bevalt me nog steeds prima. Eigenlijk gaat het me steeds meer bevallen. Ik mis iedereen natuurlijk wel, vooral mijn lieve vriendinnetje ;).
Alle papierwerk is eindelijk geregeld, ik heb nu mijn Qatari ID card gekregen, erg handig, want die heb je overal voor nodig als je iets wilt regelen of ergens heen wil. Ik heb tevens een Qatari driving license, je mag hier maar maximaal een week rijden met je NL-rijbewijs. Toen ik mijn Qatari driving license kreeg, heb ik direct een auto gehuurd. Je kan hier namelijk niet zonder auto, taxi’s zijn er wel, maar erg weinig en het openbaar vervoer is gewoon klote. Met mijn auto heb ik de laatste tijd wat rondgereden om de stad wat beter te leren kennen. Ik weet nu de belangrijke plaatsen (shopping mall’s, hotel’s, etc.) wel te vinden. Heerlijk die vrijheid.
Op mijn werk gaat het ook goed, ik krijg langzaam aan wat meer patiënten. Stuk voor stuk uitdagende casussen en dus erg leuk om te behandelen. Ik erger me alleen dood aan de mentaliteit van een gedeelte van de patiënten. De helft van de patiënten komt of veel te laat, of gewoon niet opdagen, hierdoor heb ik soms hele gaten in mijn agenda. Een standaard woordje bij de mensen hier is “Insha'Allah” dit betekent zoiets als: als god het wil. In de praktijk betekent dat vaak dat ze niet komen opdagen.
De afgelopen weekeinden heb ik wat dingen gedaan met collega’s. Zo hebben een paar collega’s mij meegenomen naar een voetbalwedstrijd: Al Wahkra vs Qatar SC. In het hele stadion zaten misschien 300 mensen en het niveau was erg matig. Elk team heeft 2 of 3 spelers die redelijk kunnen voetballen, zo spelen Adil Ramzi en Tom Caluwe bij Al Wahkra, maar de rest van de spelers heeft een erg laag niveau. De meeste zouden niet kunnen meedraaien op hoofdklasse niveau in NL.
Twee weken geleden ben ik met een aantal collega’s de woestijn in geweest. Ik was nog nooit van mijn leven in een echte woestijn geweest, dus dit was een geweldige ervaring. We hebben een quad gehuurd en zijn lekker gaan scheuren over de zandduinen, erg gaaf! Daarna zijn we even verder op nog met de auto (4x4) over wat minder hoge duinen gegaan, maar nog steeds best hoog. Het geeft een enorme adrenaline kick als je het gevoel krijgt dat de auto bijna omslaat of als je in een hoek van 65 graden naar beneden rijd.
Afgelopen weekend heb ik overdag lekker gerelaxed bij The Pearl. Dit is een kunstmatig aangelegd schiereiland, met een haven en daaromheen allemaal hoge gebouwen, met maar één voorwaarde, het moet luxe zijn. Ik ben daar lekker op een terrasje gaan zitten met een cappuccino terwijl ik van het uitzicht genoot en me ondertussen verwonderde dat ze zelfs de straat aan het dweilen waren. ’S Avonds ben ik op stap geweest met James. Een aardige Brit die ook in het Ziekenhuis werkt, als recruitment specialist. We hebben een paar kroegen en een club bezocht. Was erg gezellig, had het niet gedacht, maar je kan hier prima stappen!